Week 6

Strand, zee en heel veel zon. Heerlijk overwinteren in zuid Spanje.Een droom die velen aantrekt. Ons ook.  
Maar dromen zijn bedrog.

Al twee weken wisselen de zware buien en regen fronten elkaar af. Op het Spaanse nieuws zien we dat de riolen het vele water niet aan kunnen en dat dit zorgt voor overstromingen in de grote steden .(oa Cadiz en Valencia)  

Het is niet koud buiten maar er is geen overkapping om onder te zitten dus blijven we binnen. Binnen in onze villa Sylvia, met kleine raampjes en weinig licht. De dikke muren houden de kou vast, we zetten overdag het elektrische kacheltje even aan om de kamer behaaglijk warm te krijgen. ‘s Avonds stookt Cor de haard met grote houten blokken. 

Wat hebben de meiden een mazzel gehad met het weer. Waren ze twee weken later gekomen dan hadden ze weinig zon gezien. Wat een bofkonten.

Als er zonnestralen door de kleine raampjes naar binnen kruipen gaan we gauw de tuin in. Even een stukje lopen tussen de sinaasappelbomen. Maar dan meldt de nieuwe bui zich alweer aan en vluchten we naar binnen. 
El Tiempo, de weersverwachting op de Spaanse televisiezender laat ons weten dat dit bijna Nederlandse weer nog wel even aanhoudt. 

We kijken voor het slapen gaan nog even late nieuws op RTL4 en begrijpen dat Nederland de schaatsen uit het vet kan gaan halen, dat het er vriest en dat er sneeuw in de lucht zit. 

Ach ja, de donkere dagen voor de kerst…daar -3 met zon en hier +17 met regen. 

Het is even droog..we lopen de tuin in, het is niet koud,   
Zullen we even buiten gaan zitten? Laten we het maar proberen. We leggen de kussens in de stoelen, kijken argwanend naar de donkere wolken in de lucht en gaan lekker buiten zitten. Voor hoelang weten we niet , maar het is wel heel lekker om even te genieten van het zingen van de zwartkop, de klanken van de koebel, het blaffen van de buurhond  en een frisse bries in het gezicht te voelen na de vele uren binnen.