Week 2 - Calpe

Loges in Calpe

*Calpe ontwaakt wanneer we zondag rond half twaalf over de boulevard slenteren. Genietend van de Spaanse zonnestralen flaneren we samen met Astrid en Sylvia over het brede betegelde wandelpad. 
Hier geen lockdown voor niet essentiële winkels, de boetiekjes worden een voor een gekeurd en bezocht. Sylvia weet een glimmend sieraad te scoren.

*Op het pad, aan de vismarkt kant van de rots worden we begroet door grote schreeuwende geelpootmeeuwen. Het gekrijs gaat over in een luid arrogant lachen. Een fotosessie op de rotsen levert mooie plaatjes op.

Wanneer ik naar de rots omhoog kijk voel ik heel even het samentrekken van mijn maag, ik zet mijn voeten steviger op de grond om in balans te blijven.  

Het begint warm te worden in de zon hoewel het vannacht goed koud is geweest, zo rond het vriespunt volgens Cor.

*De andere kant van de rots is heel anders. Daar loopt een leem-pad omhoog langs klippen. Cor is samen met zijn twee oudste dochters het pad opgeklommen richting het informatiecentrum van dit natuurpark. 
Ik vind een mooi plekje in de zon om te genieten van de kruidige geuren van de bloeiende lavendel en de rozemarijn. De geluidenvan de vogels en het zicht op de strak blauwe zee.Heerlijk…

 

Cor komt alleen terug. De meiden gaan de rots bedwingen. Ze zijn al een heel eind op weg als ze naar ons zwaaien van een van de uitzichtpunten. 
Even later lopen we, als twee professionele pensionado's via een aangelegd pad naar het informatiecentrum waar we een stukje geschiedenis van de rots bekijken welke wordt weergegeven met enkele zwart-wit foto’s.  
Wij gaan weer naar huis. Daar komen de meiden later ook, trots dat ze aan de andere kant van de rots zijn geweest. Niet op de top, want daarvoor had je toch, voor het laatste stuk, beter schoeisel nodig.

*Meer dan tweehonderd  wit-roze flamingo’s staan perfect in balans op een poot midden in het zoutmeer. Achter elkaar lopen we over het smalle pad naar een van de vogel-spot-plaatsen. 
Het is een prachtig plaatje maar voor onze camera’s staan de vogels net te weg weg. We lopen om het zoutmeer, bekijken de besdragende struiken en zien een bij die de bloeiende gele klaverzuring bezoekt. 

* Sylvia zit op een muurtje in de zon, op gepaste afstand van de vissersboten, te kijken wat er allemaal gaande is in de haven. De vissersboten zijn binnen. Stoere vissers en grijze toeristen vullen de kade terwijl er op de boten nog vis gesorteerd moet worden. Mannen in gele waadbroeken met rubberlaarzen sorteren vis in grote blauwe  plastic bakken onder  in de boten terwijl de belangstellende toeristen er met grote ogen boven hun mondkapje naar kijken. Bakken vol diverse soorten vis, inktvis, sardientjes, krabbetjes en garnalen worden op pallets geladen en naar de veiling gebracht. Cor en Astrid staan dichtbij en wijzen mij een grote bewegende calamaris aan. 
 

Sylvia laat zich overhalen om toch even binnen bij de visveiling te kijken. Het is niet haar ding maar als je er zo vlak bij woont als wij nu in Calp moet je eigenlijk wel. De lopende band staat vol met de blauwe bakken vis waar op de geboden gaat worden. Ik blijf het indrukwekkende hoeveelheden vinden en hoop dat er nog wel wat vis en garnalen achtergebleven zijn  in de Middellandse Zee.

* De woensdagmarkt is een kleine rommelmarkt met heel veel kleding. Grote ongeorganiseerde stapels kleding liggen uitgestald op marktkramen waar bordjes van een of twee euro voor staan. Tussen de Spaanse dames en de toeristen staan Astrid en Sylvia kleding stukken uit de stapel te trekken, te keuren en terug te gooien om weer een nieuw stuk uit de stapel te trekken totdat er iets moois tevoorschijn komt. Met een gezamenlijke buit van rond de twaalf euro’s , korte broek, truitjes, coltrui en pyjamajas sluiten we ons marktbezoek af.

* Cor parkeert de auto iets buiten het centrum. Over de loopbrug lopen we richting het centrum.  In de apotheek gaat Astrid even kijken of ze zelf-testen verkopen. Er kwam deze week een bericht dat onze kleinzoon Nick Corona onder de leden heeft.  Dat is even schikken, wat nu …wat heeft  het dat voor consequenties? Astrid testte  begin deze week negatief maar hoe is dat morgen, ze heeft nog geen klachten……maar heeft ze dan ook echt geen Corona. Gelukkig vinden na lang zoeken een apotheek die ze op voorraad heeft en koopt Astrid er een paar zelftesten.

Met Nick gaat het inmiddels wel een stuk beter. Pfffff ……en Astrid blijft klachtenvrij en blijft negatief te testen.  

De Spaanse trappen zijn natuurlijk een prachtige plek om de zusjes op de foto te zetten. We bezoeken een piepklein museum, er hangen foto’s van hoe Calp was en hoe het nu is. Dan wordt het tijd om een terrasje te pakken. Op een pleintje, in de zon gaan we zitten en bestellen een drankje en daarna nog een drankje. Het zit heerlijk in ze zon.

‘s Avonds gaan we even terug naar de stad om in een gezellige Italiaans restaurantje te eten. 

* Nachtbrakers zijn de dames, tot midden in de nacht worden er gedachten, ideeën en verleden en toekomst besproken.
Slaperig beginnen we dan ook aan de nieuwe dag.  
Astrid en Sylvia gaan samen op pad.

* Wij gaan een deel van een geochache trail wandelen langs de kust. Trap op, trap af, we komen op fantastische plekken, mooie kleine strandjes, grote rotspartijen, uitzichtpunten op de spiegelgladde zee.  
De voorspellingen van de Spaanse meteo zeiden dat 21 januari de jaarlijkse koudste dag in Spaanse zou zijn maar dat valt met de ruim 19 graden in de zon reuze mee.

* De zaterdagmarkt. Kleding, blingbling, ondergoed en heel veel tassen. Kijken, keuren en pingelen, Astrid vindt het prachtig. Er wordt uiteindelijk een prachtige tas gescoord voor weinig en een serie truitjes. En nu maar hopen dat het allemaal in die ene tas handbagage kan, anders ontstaat er een probleem.

Nog een laatste wandeling langs de kust. De wolken klitten samen boven Calpe en uiteindelijk valt er ‘s avond een buitje. 
 

En dan vertrekken we richting Alicante AirPort. De vakantie zit er weer op voor de meiden.
Nog een laatste bakje koffie samen, een dikke knuffel en dan is het echt tijd. We zwaaien nog een laatste keer voor ze achter de douane verdwijnen. 

Dag meiden….goede reis.

* Donkere wolken drijven over als Cor en ik nog even een paar geochaches gaan zoeken op het platteland  in de omgeving van Alicante. De eerste spetters vallen na een uurtje en maken al gauw plaats voor dikke vette druppels.
We gaan naar huis