Week 10, 2 / 6-01-2023

De tweede dag in het nieuwe jaar brengt niet veel goed. Regen afgewisseld met buien. We komen de hele dag het huis niet uit. 

Gelukkig is de derde dag beter al begint hij erg bewolkt. We ruimen de grote slaapkamer, in gebruik als kleedkamer, op en halen de kasten leeg om de koffers alvast gedeeltelijk te vullen. We zijn aan het aftellen. Nog 3 dagen.

Bijna dagelijks rijden we langs een pand waar plantjes, bloempotten en andere tuin artikelen worden verkocht. Vanaf de weg lijkt het een leuk winkel. Vandaag stoppen we er even. Een heuphoge slanke hazewind hond begroet ons. 

De zaak is een soort Welcoop  en heeft echt vanalles. Maar niet de leuke plantjes, zaadjes, originele dingetjes die ik leuk zou vinden.De hond piest voor we vertrekken nog even tegen onze achterband, en nog even tegen de voorband.

Er ligt nog een laatste geocache bij her torentje van El Palmar. Maar hoe komen we daar. Via kustweg,waar het vandaag ontzettend druk is met surfers in campers die Schots en scheef op alle parkeerplaatsen ruim  geparkeerd staan, rijden we zover mogelijk door. Het plan was om van hieruit te fietsen maar bij  inzien kunnen we beter gaan lopen. Het is geweldig weer, het strand is breed en lang en er is bijna geen sterveling te bekennen. Onze schoenen zakken weg in het vochtige, soms glibberige zand. Het is nog een heel eind lopen maar wat is het hier mooi. 
Het torentje staat wat van de kust af op een grote vlakte. Duizenden kleine gele bloemetjes kleuren de groene vlakte geel, het lijkt wel voorjaar. Er bloeien wilde narcissen. Een taps toelopende pilaar blijkt een restant van de tonijn visvangst te zijn. Een tsunami van lang geleden heeft toen veel schade veroorzaakt. Bijna het hele fort  dat er toen is weggevaagd. Alleen ons torentje is nog over.

We lopen terug over een zandpad, door de geel gekleurde velden, langs een wei met grote rode koeien. 

Op de vierde dag nemen we afscheid van Diego. Morgen is het de dag voor Drie Koningen is dan is hij heeft hij allerlei andere activiteiten. Cor krijgt een hand, ik een knuffel.  Een home made happy stone, als dank voor alles, laten  we voor Diego achter.

We genieten in de zon op de ligstoelen bij het zwembad maar er staat vandaag een koude wind. We gaan weer naar het terras, plukken fruit en ruimen het een en andere vast op. ‘s Avonds gaat voor de laatste keer de haard aan. 

De eind schoonmaak kan beginnen, beetje bij beetje. De haard, de vloer, alles op een punt verzamelen en dan pakken. Maar wel piano aan, we hebben alle tijd. Het huis raakt leeg, de auto vol. Een sopdoekje hier en daar en dan is het ook weer bijna klaar. 
 

We gaan afscheid nemen van ons mooie witte dorpje op de grote heuvel, remixen van het glooiende landschap. Een wandeling door de smalle witte straatjes, gekleurde bloempotten met vetplanten zorgen voor kleur. Rond het pleintje met de fontein zijn alle kroegjes, op een na  dicht. Het is winter.  
Het verstilde witte dorp blijft ook nu zijn charme behouden, het uitzicht over de groene vallei is manjefiek

Nog een keer rijden we de weg naar Najara, nog een keer langs de koeien. 
Een fantastisch tijd hebben we gehad in casa Sylvia, hier op het Spaanse platteland bij Vejer. 

Maar het is tijd om verder te gaan.