Rhodos, zondag tot zaterdag

@ Zondag en @ maandag genieten we van het goede leven en van het mooie weer. We zwemmen in zee, in het zwembad en luieren in de schaduw op ons bankje op het strand en onder de schaduw van olijfboom aan de rand van het zwembad.

@ Dinsdag pakken we de bus naar Rhodos Stad. Daar pakken we het toeristentreintje voor een rit van drie kwartier. We rijden rond de oude stad, langs de haven met cruiseschepen, langs de Acropolis die helaas in de steigers staat en langs het amfitheater. Palmbomen langs de weg, brandende zon maar geweldige uitzichtpunten waar de trein even stopt om ons de gelegenheid te geven om even een plaatje te schieten. De historische rotsblokken liggen her en der verspreid op de droge grond tussen de dorre planten. Er lopen toeristen met een gids. De Griekse mythologie zal hier verteld worden. Wij, cultuurbarbaren, hebben genoeg aan een algemene indruk en genieten van het zicht op Rhodos en op de turquoise kleuren van de middellandse zee.

De tijd vliegt en voor we het weten staan we weer op het ‘kleine stationnetje’  We willen nog een geo.wandeling gaan doen op de stadsmuur en deels in het park tussen de stadswallen. We gaan op zoek naar het begin. We lopen door de smalle straatjes met juweliers, dure boetiekjes en kunstateliers.
We lopen door steegjes die ons bekend voorkomen van onze stadswandeling, we lopen langs de haven maar de ingang naar het park vinden we niet. De temperatuur, 28 graden, krijgt nu grip op ons en we besluiten te stoppen met zoeken. We gaan terug naar het busstation.
Onderweg komen we nog langs een geo.schat die we natuurlijk even mee pikken.Op de juiste locatie zitten een jonge vrouw en en man in de schaduw op een muurtje. Nog net zie ik dat de vrouw iets in de muur verstopt. Als we hun richting op lopen kijken ze ons vragend aan.  geocachers ? Vraagt Cor. Er komt een grote glimlach op hun gezichten. Yep..Italiaanse schatzoekers. Gaaf toch.
In een overvolle bus kunnen wij nog net een zitplek vinden. Tegenover onze bushalte zit een grote donuts-ijswinkel waar we op het terras een heerlijk ijsje eten. Al met al een hele leuke dag.

@ De woensdag gaan we weer in zee zwemmen nadat we onze spullen op het bankje in de schaduw hebben gelegd. We beginnen de locals al te herkennen. 

@ Deze donderdag staat er een strandwandeling op het programma. Er ligt een geo.schat op zo’n 1,7 kilometer. We nemen de zwemschoenen en een fles water mee in de rugzak. 

Het is alsof we op eieren lopen, de keien zo groot als ganzeneieren glijden over elkaar heen. Bij elke stap moet je goed uitkijken hoe je je voet neerzet. Het loopt lastig en mijn hele lijf reageert daar dan ook op met kleine spierpijntjes. We lopen langs een lang stuk strand waar niemand geniet van de zon en en zee. Dan komen we op een stuk strand waar de ligbedden bijna tegen elkaar aangeschoven zijn en waar de toeristen als sardientjes in de olie liggen te bakken in de zon. Op de mini-tafeltjes onder de parasolletjes staan kleurrijke cocktails.  
Als we ons nulpunt hebben bereikt vinden we het kokertje met het logrolletje al snel. Tijd voor een drankje op het terras van Patty’s Cocktail bar. “Doet u mij maar een verse sinaasappelsap”  
“een biertje graag” wat een heerlijke plek, goede stoelen, schaduw en een geweldig uitzicht over de zee.  
Op de terugweg nemen we een frisse, verkoelende duik in zee.

@ Een heerlijke luie vrijdag gaat vooraf aan ons laatste bezoek aan Rhodos City.

@ Wij zijn vroeg en de bus is laat. Cor koopt kaartjes en ik drentel er achter aan. Alle stoelen zijn bezet en het gangpad wordt bij elke stop voller. Zo vol dat de chauffeur geen nieuwe passagiers oppakt.  
We schudden heen en weer, ons vasthoudend aan de rode palen. Iedereen reist mee tot Rhodos City.
Wij weten nu de ingang te vinden en wandelen door de gracht achter de stadsmuren.

Door een poortje lopen we het park in. Gestapelde kanonskogels liggen voor een kanon. We wandelen langs immens hoge muren, torens en kantelen. We wanen ons in andere tijden. In de muur zien we een poortje dat naar beneden leidt. Zou het een kerker zijn geweest?
In een van de pijlers van de brug ligt een geo.schat die we gaan zoeken en al snel vinden. We lopen verder, het begint warm te worden. In de schaduw nemen we een slok water uit de literfles.  
Door een nauw gangetje lopen we naar de andere kant van de muur.

De tand des tijds heeft weinig vat op de wallen gekregen.  
Net voor de uitgang van het park rusten we nog even uit op een van de banken van het openluchttheater.  
Langs de kade waar een giga groot cruiseschip ligt lopen we terug richting centrum. Een groot glas bier en een limonade hebben we wel verdient. Op een terras midden in de drukke winkelstraat vinden we een tafeltje. Er is van alles te zien. We genieten van ons drankje maar vooral van de passerende mensen van diverse nationaliteiten en de diverse modestromingen en natuurlijk van de mode-missers.

Een overvolle bus, lijn 13,  brengt ons voor 2,30 pp. weer retour. Gelukkig hebben we de laatste twee zitplaatsen kunnen pakken. Pffff…