Rhodos, the end

Nog twee dagen

@ Voor de wekker worden we wakker. De zon schijnt en van de donkere wolken van gisteravond zien we niets terug. De kust van Turkije, aan de horizon, wordt deels uitgelicht door de zon. Het beloofd weer een mooie dag te worden. Cor haalt ovenverse broodjes en croissants bij de winkel om de hoek. Op ons balkon genieten we van een heerlijk ontbijt.
Langs de kust lopen we naar het ons bankje, We lopen zelfs nog een stuk verder. De wegen zijn slecht en de betonnen berm langs zee is gevaarlijk afgebrokkeld. De wegen schreeuwen hier om onderhoud.

Onderweg zien we een visser die zijn net gevangen inktvissen aan het wassen is in een witte emmer met zee water. Het lijkt of hij de was doet. Het ziet er onappetijtelijk uit. Hij lacht naar ons. Ik vraag of ik een foto van hem mag maken. Hij vindt het prima. Als hij een mes tevoorschijn haalt en in de gewassen monsters begint te snijden is het tijd voor ons om verder te lopen. We gaan op zoek naar ons bankje.

Met een korte avondwandeling sluiten we het weekend, dat hier niet bepaald enthousiast gevierd wordt, af. 

@ Onze laatste dag vullen we op onze traditionele manier. Een bezoek aan het  strandje met de, voor ons, inmiddels bekende locals, even zwemmen in de zee, drogen in de zon en nog even van ons af kijken op het bankje. Voor de laatste keer.

Het zwembad, luieren onder de olijfboom, even zwemmen ter verkoeling. De zonsondergang bekijken op de balkon aan de voorkant, eten op het balkon aan de achterkant, koffie, afwas….

Morgen om elf uur moeten we ons onderkomen verlaten. Om twee uur komt een bus ons halen om ons naar het vliegveld te brengen.
Ons vliegtuig van corendon gaat om vier uur de lucht in. 

Het zit er weer op.