Oldebroek- Antwerpen

Het voorjaar hangt in de lucht, de zon geeft wat meer warmte en ‘ s avonds blijft het alweer wat langer licht. In de tuin begint alles al uit te lopen.
Hoewel we prachtig wonen, ons niet vervelen en genieten van tuin en terras begint het toch te kriebelen van binnen. We willen er even tussen uit. 

Antwerpen. 
Een prachtige stad die we al een beetje kennen maar die we nu op de fiets willen verkennen. De plannen waren snel gemaakt en vanmorgen zijn we om negen uur in de auto gestapt richting België.

Bij Meerkerk gaan we even van de snelweg af om van het achterland met de geknotte wilgen, de sloten en de groene graslanden met de in de zon liggende herkauwende koeien te genieten. 

Het is lente !

En dat merk ik dan ook heel goed aan mijn geproest en gehoest aangevuld met gesnotter. Pollen…..ik slik een allergiepilletje en het zakt al gauw een beetje af. 
Een eindje verderop maken we nog even een korte wandeling bij het kasteel van Dussen en rijden vervolgens terug naar de grote weg om verder te snorren richting Antwerpen. 

Het NH-hotel ligt vlakbij het Centraal Station in het centrum. We houden even een korte break op onze goed verzorgde ruime hotelkamer.

Rond drie uur pakken we onze jassen en tassen en halen de fietsen uit de auto. Het is nog een heel gedoe om de parkeergarage uit te komen. Het lukt uiteindelijk met behulp van een hotelmedewerker.  De batterij van mijn  fiets wil niet aanslaan. Hoe kan dat nou. Laatst in Zeist deed hij het gewoon. Grrr…..d’r in…d’r uit….het helpt allemaal niet.
Dan maar zonder ondersteuning van de batterij, zeg ik stoer. Maar dat valt me goed tegen. Pffff..waar is mijn conditie gebleven?Halverwege ruilen we van fiets. Cor heeft gelukkig een betere conditie. 

We fietsen een leuke korte tocht langs oude gebouwen waar we al geocachend gewezen worden op de prachtige bewerkte gevels. Dan een tocht door het park waar de Antwerpse stedelingen genieten van deze al warme voorjaarsdag. Kinderen spelen, jongvolwassenen kussen en knuffelen, opa’s en oma’s spelen met hun mobieltjes. En wij? Cor bekijkt de caches terwijl ik proest nies en snotter.

Verbaast kijken we naar de traditionele haardracht en kleding van de orthodoxe joden die we hier veelvuldig zien lopen en fietsen. De pijpenkrul aan weerskanten van hun hoofd, de hoed of soms een grote bonte tulband trekken onze aandacht net als de lange zwarte jassen waar soms witte kousen onder gedragen worden. 

Dan gaan we op zoek naar onze club. Vierentwintig jaar geleden zijn we in een gezellige frituur lid geworden van de vereniging tot behoud van de puntzak. 

Ons lidmaatschapsbewijs is misschien verlopen maar voelen ons nog wel betrokken. De frituur is niet meer die van toen maar  ….. o,o wat een heerlijke friet serveren ze hier in een traditionele puntzak. Genieten dus !

Onze eerste dag zit er al weer op.  Mijn rode dikke oogleden worden zwaar. 

Morgen verder…