Donderdag in Antwerpen

21 april 2022 - Antwerpen, België

Vandaag beginnen we bij het Centraal Station. Een pareltje van Antwerpen. We wonen er dichtbij en nemen de moeite om dit gebouw van binnen te bekijken. En die moeite loont.

Antwerpen Centraal StationAntwerpen Centraal Station

De diamantwijk is de volgende culturele stop. Hier bloeit de diamanthandel maar voor de toerist valt er weinig te zien. De grote betonnen gebouwen zijn goed beveiligd en er lopen zakenmannen in pak te telefoneren terwijl ze een sigaretje roken. In een straatje verderop zien we de fonkelend geslepen  steentjes in een edelmetalen setting glimmen in de etalages. Even stoppen Cor, even kijken.

Mooi, mooi ,mooi…maar prijzen worden niet vermeld. 

Ingang Chinatown Antwerpen
We fietsen verder over de fietspaden, stoepen en de weg langs de Zoo  naar China Town. We zien Aziatische supermarkten, wat kappers en nagelstudio's maar er is hier weinig wat onze aandacht trekt. Het Chocolade museum naast de ingangspoort slaan we graag over.

Stadhuis

Silvius Brando en BradofonteinGrote Markt

Op de Grote Markt vinden we tegenover het gemeentehuis een bankje in de zon. Hier eten we ons laatste paasei. Overal lopen mensen, toeristen en studenten, vrouwen die boodschappen hebben gedaan, kantoormensen die een broodje eten. Fietsers, stellers en wandelaars razen langs de auto’s die proberen de stad in of uit te komen. De grote stad. Wij houden er van. Tenminste voor een paar dagen. 

De ScheldeHet Steen

We fietsen naar De Schelde. Ik op de fiets van Cor, waar de elektrische trapondersteuning goed werkt en Cor op eigen kracht op mijn fiets. We lopen de lichte helling op en kijken naar het pontje over de Schelde. morgen willen we aan de overkant gaan kijken. 
We komen bij een trap naar beneden. Verder of terug fietsen? 
Met de fiets aan de hand gaan we de trap af. Cor voorop, ik kneuterig er achter aan. 
Fietsen zijn hier niet voor gemaakt. Twee jonge vrouwen, waarvan een met hoofddoek, rennen de trap op….kunnen we u helpen, vragen ze.  
Wat lief van jullie, dank je wel, maar we redden het wel. Dank je wel. 
Van zo’n simpele gebeurtenis kan ik heel vrolijk worden. Geweldig toch.

Dan wordt het tijd om even een break te houden en zoeken we ons hotel op.

Vanmiddag gaan we op zoek naar de miniatuurwereld van Antwerpen, een zoektocht door de stad.  
We maken kennis met de verwonderende wereld van de voetschrapers.

20220421_205959-COLLAGE

(Geleend van internet )

# Vele oude huizen uit de 18de en 19de eeuw hebben een voetschraper, waar mensen hun modderige schoenen aan afveegden toen de straten nog niet verhard waren (en vol paardendrollen lagen). Tegenwoordig zijn dit veelal vage nisjes vol spinnenwebben waar niemand aandacht aan besteedt. Niemand, behalve kunstenares Elke Lemmens, die in verschillende Antwerpse wijken Verwonderende Voetschrapers realiseert. De tafereeltjes die ze in de veronachtzaamde holtes creëert verwijzen naar het verhaal van de straat of de bewoners van het huis. Zo kom je een speelstraat(je) tegen, een strand(je) met palmbomen, een piepklein kermisje… Wondermooi om zo door de stad te wandelen, en met echte aandacht te kijken naar wat je anders gedachteloos voorbij zou lopen. #

We drinken een grote beker koffie op het terras van de McDonalds. Het is hier heerlijk zitten met zicht op een plein waar van alles gebeurd. Tien maaltijdbezorgers wachten bij hun fietsen op een nieuwe opdrachten, de vierkante warmhoudtassen liggen op de grond. Een voor een vliegen ze op hun fiets, tas op de rug, de mensenmassa in. Jonge mannen en vrouwen lopen opgedoft naar de restaurants om een vorkje te prikken, studenten lopen de Mac binnen voor een snelle hap. Aan de overkant wordt het terras van starBucks schoongemaakt en klaar gemaakt voor de nacht. Hier eindigd ook onze dag…

Welterusten.

Foto’s