Een lome zondag

Een lome zomerse zondag op 15 mei. De weerman voorspeld 28 graden. We maken een slow start en vertrekken pas na de lunch richting de Schelde waar we wederom onze fietstocht beginnen. Vandaag is het drukker met wielrenners dan de afgelopen dagen. Ze suizen langs je heen zonder even te bellen…goed opletten dus. 
 De zwoele lucht zit vol met pluisjes, zaadjes, kleine vliegjes en andere ongeregeldheden. Gelukkig hebben we er niet veel last van.

We pauzeren op een bankje in de schaduw, aan de rand van een meertje. De kikkers brullen als Cor even aan de waterkant staat te kijken. In de verte horen we een koekoek en uit de bomen langs het water komt het vrolijk geluid van het winterkoninkje en het schelle fluitje van de zwartkop. ( dit weet ik door het gebruik van de app BirdNET, die voor mij de vogelgeluiden herleidt naar de vogel ).

Het schatzoeken is vandaag niet eenvoudig. Enkele verstopplekken langs de Schelde zijn beenbrekers en omdat de hele wereld vol ligt met schatten slaan we deze dus over. De schatten in de berm worden soms zo zorgvuldig afgeschermd door heuphoge brandnetels dat we ook deze laten liggen. 
 

Zelfs een Belgische poes waakt voor een geocache. 
Gelukkig is niet alle moeite voor niets en kan Cor op vele logrolletjes onze naam schrijven. 
Het zweet staat in onze petjes als we de fietsen bij de auto parkeren. Het is echt een uitzonderlijke warme dag in mei. 

We rijden met de auto een paar dorpen verder op zoek naar een verfrissend ijsje. In het plaatsje Kruisem kunnen we geen ijswinkel vinden maar wel een korte dorpswandeling, een stukske van de Wannenlappersroute.  
We lopen door het dorp langs oude soms historische huizen, smalle steegjes en de molen. Kruisem is een lief dorpje. 

We rijden door naar Asper voor een laatste ontdekkingstocht. We tellen de ramen van de bierbrouwerij, zoeken de naam van struiken, bekijken het klooster en staan stil bij een oorlogsmonument uit WO1. 

Bij het “swingende frietje”  op het kerkplein stappen we binnen voor een hapje en een drankje. Het is koel in de zaak. De dame achter de toonbank vertelt ons dat ze aan een tafeltje kunnen gaan zitten dan komt ze zo bij ons.
“De volgende” vraagt ze met luide stem. Cor staat dus maar op en loopt naar de toonbank om onze bestelling door te geven. Dan gaat het mis…”alleen contant ge kunt niet pinnen.”

Ik draai mijn portemonnee en tel de munten die er uit rollen. Het is niet genoeg.  
De dame verwijst  Cor naar de pinautomaat aan de overkant van het kerkplein.

Er zit niets anders op……

En zo eindigt weer een vakantiedag.