Einde meivakantie Callehonda

Vrijdag:

En dan zijn we weer met z’n tweeën.  
We gaan een “adventure lab” in Fuengirola lopen. Een stadswandeling met vijf coördinaten waar op elk punt een vraag beantwoord moet worden. Soms simpel, soms wat minder simpel. De wandeling laat ons zien dat er meer in Fuengirola is dan de boulevard.
Het is heerlijk zomers weer, het zal zo’n 25 graden zijn. Op het terras van de Mac vinden we een plekje in de schaduw, tijd voor een drankje. Onderweg naar de auto scoren we ook nog een hele kleine nano geocache.

Zaterdag:  

we drinken koffie op het dakterras en kijken hoe de schapenwolkjes overdrijven. Maar dan komt de zon die de wolken verdrijft en de schaduwen laat verdwijnen. Het wordt ons te warm en we verplaatsen ons naar de tuin.
De salamander trekt een sprintje over de warme tegels van het terras. 
 

6 mei

De kroning van Charles in Engeland. Toch even op de tablet tv kijken om te zien hoe het eraan toe gaat in Westminster Abbey. Als ik de dirigent voor het muziekensemble zie zwaaien met zijn armen moet ik aan Mister Bean denken, wat zou dat hilarisch zijn als die daar, bij deze gelegenheid, een paar minuten de maat mocht aangeven. Wat zou iedereen genieten. Maar de ceremonie blijft serieus en na een uurtje hebben we het wel gezien.

 

We vertrekken naar Mijas voor een wandeling. We lopen over de houten boardwalk, korte broeken en T-shirt aan, petjes op. Het zachte briesje van zee brengt weinig verkoeling. We verlaten het wandelpad en pikken een terrasje bij de bakker. Dan lopen we langzaam weer terug. Maar voordat we naar de auto lopen, gaan we eerst even de zee in. Het water is heerlijk, kleine golven spatten in de branding uiteen. Cor blijft pootje baden maar ik ga even met de golven spelen. Heerlijk, daar knapt een mens van op.

Zondag:

net als thuis een relaxdag. Maar een wandeling langs zee is altijd lekker. Na de siësta vertrekken we. Het is goed te merken dat het weekend is. Er lopen veel Spanjaarden met kinderen en op het strand zitten veel gezinnetjes. Als we een kroegje tegenkomen is het ook tijd voor een pauze. We vinden een tafeltje op het strand onder een parasol. Heerlijk,schaduw en een verkoelend briesje. Maar de ober stuurt ons weg. Dit is het tafeltje van het stel op de ligbedden een eindje verderop.  
“Krijg nou wat, dan niet” wat een flauwekul. We zoeken wel een andere tent voor een drankje. Even later lopen we langs Club Max. Voor de ingang staan auto’s als slagschepen dubbel geparkeerd. Er is zelf een parkeerlift. Hoe het precies werkt is ons niet duidelijk, maar dat dit een sjieke club is begrijpen we.

We lopen een eindje verder, steken de weg over en komen bij JJ’s bar, een Engels kroegje. Een tafeltje in de schaduw , een fanta en een pint, en natuurlijk binnen voetbal op een reusachtig tv scherm. 

Het is fris vanavond, we verhuizen van het terras naar binnen.

Maandag:

ook voor ons komt het einde inzicht. Ik heb prachtig bloeiende oleanders gezien die mijn tuinmans hart sneller doet kloppen. Er moeten dus een paar stekjes geknipt worden. Roze, witte, rode en zalmkleurige, zelfs een met bont gekleurd blad. O, wat zal dat prachtig staan op ons terras thuis. 

We lopen nog even door naar de kringloop van de jongens. De kleding hangt niet meer op kleur, werk aan de winkel voor eventuele nieuwe stagiaires.
Voor ons was er niets wat ons gelukkig kon maken dus verlieten we rap de winkel en wandelden rustig aan naar ons appartement
Nog even een frisse duik in het verlaten zwembad en dan is de dag alweer bijna om.

Dinsdag:

We bereiden onze aftocht voor. Broodjes halen, poetsen en tassen pakken. Inchecken en natuurlijk nog even lekker genieten van de Spaanse zon.

De voorraden zijn op, de overschotjes weggegooid..  
Vanavond gaan we eten bij Pepperoni.

Woensdag:

We nemen de AP7, het is nog donker. We rijden langs Mijas, langs de bergen bij Benalmadena. In het ochtendgloren werpen we een laatste blik op de azuurblauwe middellandse zee,
Airport Malaga, car rent, Cor rijdt de parkeergarage in en vindt een plek dicht bij het loket van het verhuurbedrijf.
De auto ondergaat een grondige keuring op deuken en/of kleine beschadigingen.
Er blijkt een minuscuul klein plekje linksonder aan de voorkant,  net boven de bumper te zitten. Maar het is zo klein dat het verder niet vermeld wordt in de papieren, het is prima zo. We kunnen verder.
Bij de douane staat een lange rij. Vest uit,  riem af, tablet en opladers uit de tas, alles moet in plastic bakjes  zodat het op de lopende band,  door het scanapparaat kan rollen.
Als alles gecheckt is en er geen illegale dingen zijn gevonden, mogen we de spulletjes weer opruimen in de tassen.

We zoeken een koffietentje op. Gelukkig hanteren ze hier normale prijzen.
Overal lopen reizigers met tassen, rolkoffertjes of met rugzakken. Mannen, vrouwen in korte broeken, met zonnehoeden, petjes, soms met mutsen. Een grote modeshow trekt aan ons voorbij.
De koffie is op, tijd om naar de gate te wandelen.
Ook hier weer vakantiegangers van verschillende pluimage maar hier wel veel Nederlanders en Duitsers.

Het verloopt allemaal vlot. Het is inmiddels twaalf uur.. nog een uurtje vliegen en dan landen we op vliegveld Weeze

Een paar uur later opent Cor de rode voordeur van ons eigen stulpje op de Noord Veluwe. 

Het inkijkje in het leven van onze jongste puberende kleinzoon ( en zijn maatje) leverde ons vele verwonder momenten op. We zullen deze niet gauw vergeten.