Das lachen !

Onze korte vakantie zit er al bijna weer op.

We pakken onze spullen weer in de auto en vertrekken richting Sint Niklaas waar een bezoek aan een tuincentrum gepland staat. Er is een wegomlegging, de Tom Tom snapt er niets meer van en de aangegeven omleiding brengt ons steeds op dezelfde plek. Uiteindelijk staan we voor de deur van een groot tuincentrum…staat er op de deur gesloten. 
Ook het zoeken naar een locatie van een Geocache loopt op niets uit.  
We zoeken de snelweg maar weer op en rijden richting Brecht waar we een deel van een trail gaan fietsen. Hier is het beter georganiseerd. De op de geocache site  aangegeven parkeerplaats bij de kerk is gauw gevonden en binnen een paar minuten staan de fietsen klaar voor vertrek. 
 

Het is inmiddels warm geworden, zo’n 25 graden geeft internet aan  Pfffff…. Maar de tocht is prachtig. De bijna autovrije fietspaden gaan langs landerijen, door stukken bos en langs oude boerderijen. De diversiteit van de schatten is groot en de vindplaatsen zijn niet echt moeilijk.  
“Ga er even bij zitten”  is de hint van een van de schatten die als nulpunt een bankje in de schaduw onder de bomen aangeeft. Onder het bankje vinden we een zware metalen bout. Het leuke is dat je deze kan losschroeven en daar een minuscuul klein logrolletje in vindt waar je je naam op kunt schrijven. Geweldig toch, wie verzint zoiets.

Midden in een mierennest onder een schijfje hout aan de voet van een eikenboom ligt nummer 23. Grr…. De mieren bijten in mijn armen en  m’n benen wanneer ik het schijfje oppak en aan Cor geef. Cor tekent gauw het logboekje en geeft de Geocaches weer aan mij zodat ik hem terug kan leggen en de mieren van me af kan vegen. 
 

Rond een uur of drie stoppen we er mee en zoeken de parkeerplaats bij de kerk weer op waar we in no time de fietsen weer in de auto hebben gezet.

We stoppen voor een warme hap en een koel drankje.
“U heeft zeker geen bier” vraagt Cor aan de blonde dame die de bestelling bij een fastfoodrestaurant opneemt. Een tikje brutaal kijkt ze Cor aan “ als ik dat had, had ik hier niet zo nuchter gestaan hoor” antwoordt ze heel ondeugend. Dan krijgt de dame de slappe lach. Ze lacht voluit, haar gezicht loopt rood aan, haar ogen tranen en ze kan even geen woord meer uitbrengen. Cor kijkt mij met opgetrokken wenkbrauwen vragend aan. Het is allemaal zo grappig dat ik ook moet lachen wat Cor ook weer laat lachen. Zo staan we als drie pubers heerlijk ongegeneerd te lachen.  
Geheel onnodig verontschuldigt de dame zich even later  en maakt ze onze bestelling klaar. 

Als we ‘s avonds nog even buiten zitten op ons terras zien we dat de bakken met aardbeien het moeilijk hebben, dat de vijver wat leeg raakt en dat de irissen in bloei staan. Maar tot onze grote verbazing zien we dat de blauweregen eindelijk, na meer dan 20 jaar ons verwend met mooie blauwe bloemen.

Om elf uur begint het fris te worden en gaan we naar binnen. Onze eerste zomerse avond van 2022.

En België, het is een geweldig land. We hebben genoten van een heerlijk lang weekend met zomerse temperaturen.