Calpe

*Het is een eenvoudig ontbijt vanochtend, we hebben niet veel in huis en weten nog even niet waar de dichtstbijzijnde bakker zit. Met een bakje koffie en een hompje stokbrood met jam moeten we het maar even doen.

*We fietsen naar de boulevard waar we over de geglazuurde tegels onze weg zoeken tussen de wandelaars. Bij een sportevenementje blijven we even kijken, een soort jeu de boule maar dan met grotere ballen. De In het wit geklede dames en heren maken er een serieuze zaak van. Het lijken wel professionals.

Jammer dat het bewolkt is maar de temperatuur maakt het goed. Het is een heerlijke dag om te fietsen ondanks de windvlagen.  
Het eerste stuk is vlak,dan krijgen we valsplat en dan toch een lichte helling. 
Er zou hier een cache moeten liggen aan de kust, die kunnen we natuurlijk niet zomaar voorbij fietsen. Cor stelt de gps in, volgt de instructies de heuvel op terwijl ik er met veel moeite in een lage versnelling met hoge ondersteuning achter hem aan  fiets.  
Cor stopt…. ik even later. “ gaat het”.vraagt Cor terwijl hij bezorgd naar mij kijkt.  
“Even uitblazen hoor…pffff”  

“We moeten hier ergens rechtsaf, langs het water zou een smal pad moeten zijn. Maar eens kijken of we dat kunnen vinden.” 
Het pad is gauw gevonden. Het is een smal pad, goed uitgezet over de rotsen langs de zee. Wandelend, met de fiets aan de hand, lopen we richting de stip op de kaart. Het pad wordt steeds smaller, er lopen veel wandelaars en we moeten dan ook met onze rug tegen de rots gaan staan om ze voorbij te laten. Het is niet echt handig om hier met de fiets te lopen.  
Cor heeft de cache snel gespot, onder een boom in een kokertje met een blauwe draaidop. Hij vult het logrolletje en legt het kokertje weer terug op de plek waar hij hem heeft gevonden.

En nu….verder of terug? We besluiten om verder te gaan naar de dichtstbijzijnde mogelijkheid om het pad te verlaten. Maar zo simpel is dat nog niet. Eerst vijf traptreden op, het pad wordt dan zo smal dat we ons stalen ros heel dicht tegen ons aan moeten houden om niet van het pad te glijden richting afgrond. Het gaat allemaal goed, we komen bij een eng nauw steegje die ons naar een begaanbare weg brengt. 

We gaan hier nog een keer wandelen, het is een prachtig gebied en er liggen nog meer caches, de fietsen laten we dan even thuis.

We komen langs het zoutmeer, het nationale park Las Salinas Calpe en spotten een grote kolonie flamingo’s. Op een later tijdstip willen we de uitgezette wandeling oppakken.

Bij de Aldi is onze laatste stop. De winkel blijkt open te zijn dus kan er nog even brood, vlees en limonade gescoord worden.

En dan is het echt even tijd voor de traditionele Spaanse siësta.

*Nog even een rondje naar het centrum. We halen de fiets uit de garage en rijden de heuvel op naar het oude centrum. In z’n een, met ondersteuning negen, en nog komen we niet boven……tjeetje wat een lang steil stuk weg. 
Dan maar een stukje omhoog lopen over de stoep van de grote winkelstraat. 
In een zijstraat, vlakbij een leuk klein pleintje, zien we een kleurrijke trap die in de kleuren van de spaanse vlag is geschilderd. Even wat foto’s maken. 
We rijden door naar La Plaza Mayor, een plein met een vloer van prachtige lijnen en kleuren omzoomd door Grieks aandoende betonnen pergola’s.

Inmiddels is het half zes en begint het al een beetje te schemeren. We moeten terug! Dat is andere koek. We sjezen de helling af en zijn in no time beneden. 
Net op tijd om foto’s te maken van de kleurrijke avondluchten boven de skyline van Benidorm en de rots van Calpe.

Onderuit gezakt op de bank genieten we na het eten van het uitzicht nippend aan een kop oploskoffie.