Benalmadena- - Calp

Nog heel even naar buiten kijken, afscheid nemen, de berg in de ochtend zon, de tuin en Bil Bil, en dan trekken we deur achter ons dicht.

Het is kwart over negen als Cor de sleutels en de pasjes inlevert bij de receptie van Benal Beach. 
Met een beetje moeite hebben we al onze bezittingen weer in de auto weten te frommelen. 

En daar gaan we, richting Calp. We volgen de borden naar Granada - Almeria, de weg door de olijfvelden gaat in etappes omhoog, de ene keer een traject met 5 % en de andere keer een stuk van 7%. Terwijl wij stijgen zakt de temperatuur tot 3 graden. Rijp ligt over de velden en het gras in de berm lijkt bevroren. Door de voorruit zien we wit besneeuwde bergtoppen oplichten in een flauw zonnetje. 

Dan zien we een bergmassief die ons tegen beter weten in even terugbrengt naar Amerika. Parkeerplaatsen zijn schaars langs deze tolweg. Cor neemt dan maar een afrit naar een dorpje om daar de benen te strekken en even een broodje en een banaan te eten. Het dorpje stelt niet veel voor maar er staat wel een bankje langs de weg, net naast een sinaasappelboom. 
 

Het vervolg van de rit staat in het teken van de sinaasappels. 
Gigantische velden met groene citrusbomen aan beide kanten van de weg Zouden ze de appeltjes van oranje nog met de hand plukken? Dat moet ik een deze dagen nog eens opzoeken.

We rijden de bergen uit en komen weer in de buurt van de kust.  
Op de borden van de AP-7 wordt Benidorm aangegeven. De grote betonnen blokkendozen verrijzen aan de horizon. Benidorm het Manhattan van Spanje telt het grootste aantal hoge gebouwen (minimaal 35 meter) per inwoner ter wereld.

Maar wij rijden nog een stukje door naar het vissersdorp, met grote stad allure, Calpe. 
“Hè, kijk eens , ken je die rots, dat is Calpe daar voor ons. Daar wonen we vlakbij. Nu nog even kijken hoe we er kunnen komen” 

De Tom Tom vertelt dat we de volgende afslag moeten nemen. “Dan zijn we lekker vroeg zeg, misschien kunnen we dan nog even de buurt verkennen.”  
We rijden langs het zoutmeer, langs grote hotels en appartement gebouwen richting de rots die dominant uit de zee is vereist . Cor parkeert de auto naast het het witte gebouw met blauwe accenten van kozijnen en balustrades.

Na een korte wandeling appt Cor de verhuurder dat we er zijn. Ik kom er aan appt de man in het Spaans en we wachten op de afgesproken plek.

Een kleine, goed geklede man met een tasje kijkt ons vragend aan. Ola ….een blik van herkenning, het contact is gelegd. De man spreekt nauwelijks Engels maar met gebaren komen we een heel eind. Cor moet de auto halen zodat hij die gelijk in de garage kan zetten. Ik loop met de man mee. De auto past er maar net in…

Het zwembad, de ingangen, de lift en dan het appartement. De man opent de voordeur, een lange gang komt uit in de open keuken in de woonkamer, die weer uitkomt op een groot buiten maar dan wel afgesloten met grote ramen. 
 

Een prachtige ruime flat waar we ons gelijk thuis voelen. 

Voor het eten nog een korte wandeling na de lange autorit van vandaag en dan lekker op het balkon kijken wat er te kijken valt.