19 / 25 - 2 - 2023. Eind in zicht ?

19/25  - 2 - 2023

#  Vanaf het dakterras bekijken we ons dorpje. Het stoplicht staat op rood of op groen, in La Puebla is altijd wat te doen. ( niets dus ) We wonen in een gehuchtje op een geweldig grote Spaanse moestuin. 

Vandaag fietsen we weer vanaf het appartement maar nu de andere kant op. We zien velden met andijvie / sla, bonen struiken van anderhalve meter hoog en palmkool. De zware geur van de kool drijft mee met de wind. Het doet me denken aan de geur van spruitjes.  Jonge slaplantjes slapen nog onder de deken. In de berm staan grote lavendelstruiken al in bloei. Het moestuin seizoen is hier al losgebarsten. 
Hoe zouden ze die gigantische dekens toch over de slaplantjes spannen. En hoe halen ze het er weer af als de planten groter worden. Hoe leggen ze toch al die dikke en dunne irrigatieslangen op het veld, oogsten ze machinaal of met de hand? We weten het niet maar in deze grote moestuin moet hard gewerkt worden, maar niet op zondag.

# Een stadswandeling door Torre-Pacheco brengt ons bij de bibliotheek. Het is een ontzettend prestigieus complex onder en tussen grote speelterreinen, een betonnen theater met bankjes en gekleurde kubussen. Omdat het een zeer apart ontworpen gebouw is nemen we ook binnen een kijkje maar daar staan gewoon en heel simpel rekken met boeken. 
De stad is ruim opgezet, de straten zijn  breed met aan weerszijden parkeerplaatsen. Enkele blinde muren zijn gepimpt met prachtige kleurrijke muurschilderingen. De winkelstraat is breed maar ongezellig. 
Het gemeentehuis is een ontzettend groot betonnen gebouw waar de Spaanse vlag boven op wappert. Het lijkt of diverse architecten in deze stad de vrije hand hebben gehad bij het ontwerpen van gebouwen. 
Een stad die in het midden van deze grote Spaanse moestuin is gebouwd.  
Een historische windmolen staat net buiten de stad, achter een giga groot sportcomplex. We rijden via de brede straten naar de kleine hobbelige landwegen die ons weer terug brengen naar ons dorp.

# De lucht is grauw, het heeft geregend. Eerst een kop koffie en dan nog een uurtje weer naar bed.  Maar dan breekt de zon door en de weersvoorspelling voor vanmiddag is gunstig. 

We gaan fietsen bij San Cayetano, een deel van de 500 trail. 
De zon schijnt en er is weinig wind als we een landweg inrijden. Links van ons zien we de skeletten van wat eens kassen waren. Een paar kilometer verder rijden we langs een smal kanaal met gifgroen water. De moestuin heeft natuurlijk veel water nodig en met de droogte van de afgelopen jaren  zal dat niet makkelijk zijn in het warme Spanje. De gigantisch grote waterreservoirs langs het pad lijken wel aangelegde meren.

Langs de weg staat een amandelboom met zacht roze bloesem. In de berm bloeit naast de kuiflavendel de rozemarijn. In de verte, net voor de bergen beginnen, liggen nog meer met fleece dekens afgedekt  percelen, waarin de lucht weerkaatst en het net is of er een groot meer ligt. 
Onze tocht zit erop. We fietsen naar de auto. Over de grote weg waar de auto langs razen aan de ene kant en waar aan de andere kant de citroenen groeien.

 # Een geweldige zonnige voorjaarsdag wacht ons. We fietsen een eind verder weer door de grote moestuin.  
Om ons heen dit keer  allemaal boerenkoolplantjes. O, wat heb ik zin in een goede stamppot met een lekkere rookworst er bij.  
Op een betonnen muurtje onder een amandelboom eten we ons sneetje roggebrood, ik met kaas en Cor met suiker. 
Het landschap blijft ons verbazen. Zover je kunt kijken worden er gewassen gekweekt, met of zonder dekentje, productiebossen met citrusvruchtbomen achter hoge hekken en paprika en tomaten in kassen. Voor export en voor eigen gebruik. Hoeveel komt er hier van het land, hoeveel mensen kunnen hiervan eten. Wat geweldig dat we dit een keer zien. Zo anders en zo speciaal.

We trekken onze truien uit en gaan nog wat schatten zoeken. Alle vijfhonderd in deze ingeving  gaan we niet redden maar iets meer dan honderd hebben we zeker gescoord.(zie videootje) 
Sommige liggen onder een steen, sommigen zitten in een verkeersbord of zitten met een magneetje aan een hekwerk. De meeste kunnen we vinden, maar sommige niet. Sommigen zouden tussen een berg afval moeten liggen  of naast een hondendrol…maar dan draaien we ons om kijken elkaar aan en bedenken ons dat de hele wereld vol ligt met schatten en dat we deze echt niet zullen missen. Deze hobby kun je zo gek maken als je zelf wilt.

# Heimwee …ach nee, zin om naar huis te gaan..best wel. Morgen gaan we richting huis met nog een paar leuke tussenstops..we willen rond 9:30 vertrekken richting Peniscola, Vinaros, een badplaats aan de Costa del Azghari in de provincie Castellón. We hebben daar in een leuk hotel geboekt voor twee nachten. Vandaag een rustig dagje. We wandelen door ons dorp en bezoeken de plaatselijke supermarkt en de bakker.  
Nog even  lezen op het dakterras. Maar het is vandaag al vroeg fris. Er is koude op komt. 
We eten en drinken de laatste restjes op, vegen en dweilen de vloer, doen de afwas en pakken de spullen bij elkaar. 
We gaan morgen weer op weg naar huis.

# Om half tien vertrekken we richting Peniscola, Vinaros.  De moestuin is nog veel groter dan wij hadden verwacht. We verlaten het vlakke gebied en rijden de bergen in. Het is nog fris en de zon kan haar weg door het wolkendek nog niet vinden. De moestuin maakt plaats voor boomgaarden vol met sinaasappelbomen. Regio Valencia. we zien bekende plaatsnamen op de verkeersborden, Benidorm, Valencia.  
We stoppen om even de benen te strekken en wisselen voor een uurtje van chauffeur. Bij Peniscola gaan we van de snelweg en rijden binnendoor naar Vinaros, een stad in de provincie  Castellón tussen Valencia en Barcelona. 
Het stadje is ooit groot geworden door de grote vraag naar nieuwe schepen. Dit dankzij de groeiende wijnexport van Valencia. Begin 20e eeuw werd de gehele wijnproductie van de regio echter vernietigd na een uitbraak van de druiven ‘phlloxera’. De wijnvelden werden vervolgens vervangen door olijfbomen, amandelbomen en johannesbrood. 
De auto parkeren we op een grote parkeerplaats vlakbij het hotel. 

We krijgen kamer 465, vier hoog, een ruime kamer met zeezicht en een groot bubbelbad. Als we de tv aanzetten worden we zelfs welkom geheten op het eerste beeld. Ach…wat een luxe. 

Na een powernap maken we een wandeling. Voor de stierenvechtarena staat een grote gamba in een vijver. Op een  blinde muur van een van de gedateerde flatgebouwen is een zwart-wit portret geschilderd. De straatjes zijn authentiek, door de tand des tijds aangetast. 
We eindigen in een lokaal restaurantje waar we een heerlijke maaltijd voor weinig geld eten. 
Na een warm bubbelbad vol met badschuim verdwijn ik  lekker tussen de lakens.

# Croissantjes, bolletjes, churros (gefrituurde deegstengels), Iberische ham, kaas, worst, gebakken ei, uitgebakken bacon, vers fruit het was allemaal te vinden op het uitgebreide ontbijtbuffet. We hebben genoten, we vieren nog even vakantie en dan zit het er echt op.  Even uitbuiken op het balkon en dan de wandelschoenen weer aan. 
Tijd voor een stadswandeling.

Naast restanten van een oud klooster staan twee interessante bomen. Het blijken kapokbomen te zijn.  We lopen verder naar de kleine overdekte markt, Mercado municipal waar natuurlijk weer vis  , fruit en groente verkocht wordt. 
 

Het is gezellig druk in de stad, de terrasjes zitten al vol. We lopen door nauwe straten, wandelen onder een poortje door en komen zo op een leuk pleintje. De gemeente Vinaros heeft kosten nog moeite gespaard om de stad een aantrekkelijk uiterlijk te geven. Dit park is prachtig. Dan komen we op de boulevard. Er staan houten stoelen, ligstoelen en stenen ligbanken waar vermoeide voorbijgangers even in de zon kunnen genieten van het uitzicht op zee. De rode accenten maken er een vrolijk geheel van.

Ook wij gaan hier even genieten, en uitrusten. Het wandelen gaat ons slechter af dan het fietsen. We gaan weer verder, richting de kerk. De ingang is prachtig versiert met gedraaide marmeren pilaren, het  interieur is mooi. 
Om een gedeeltelijk  gerenoveerd historisch gebouw staat een groot hek. Jammer want dit is een echt een pareltje.  
We hebben de hoogte punten van de oude stad gezien en wandelen weer terug naar ons hotel voor een lekkere siësta. 
Nog een korte avondwandeling langs de haven en dan niet te laat onder de wol.

Morgen gaan we weer verder richting huis, en wel naar Lloret de Mar.