Estombar 15/21-01-2023

# Na een rustige zondag met veel wolken en harde wind kwam een bewolkte maandag. Er raast een storm over heel Portugal en die zou voor meters hoge golven zorgen. Tijd om een kijkje aan het strand te nemen. 
Als we de auto parkeren begint het te regenen. Toch lopen we een eindje richting het zandstrand maar de golven zijn niet noemenswaardig hoog, gauw weer terug naar de auto.  Als we richting huis rijden stopt de regen. 
We gaan nog even op zoek naar het kleine zigeunerkamp waar we jaren geleden twee weken tegenover gelogeerd hebben in een appartement in Studio 27. 

Het kamp is er nog, het paarse huisje is nog steeds bewoond. Ik hoop dat ze inmiddels sanitaire voorzieningen hebben want indertijd liepen ze zo’n vijftig meter van het kamp vandaan om daar achter de struiken te bukken en hun behoefte te doen.  
We rijden verder langs de haven en stoppen om een geocache te zoeken boven aan een lange trap. 
In het centrum van Portimao stoppen we voor een verrukkelijk ijsje op een terrasje op het plein vlakbij de boulevard.

# De dinsdag begint heerlijk zonnig. Als we willen sporten, heel Nederland beweegt van omroep Max, op het dakterras blijkt het daar toch wel heel hard te waaien. We blazen het af, dan maar in de kamer.  
De zon verdwijnt al snel achter de wolken en komt de hele dag niet meer terug. 
Aan het eind van de dag gaan we op zoek naar het klooster hier vlakbij. Het blijkt vervallen en er staat een grote muur omheen. We lopen richting de rotonde met de dansers door smalle straten met  vervallen huizen, wonen er wel mensen? Zouden het huizen van vissers geweest zijn in vroegere tijden?

# Voor de woensdag staat een fietstocht in Alvor gepland. Na op het balkon een broodje gegeten te hebben in de zon vertrekken we naar het strand. Ook nu trekt de zon zich terug en nemen de wolken de lucht over. 
 

Het is zo dreigend dat we besluiten niet te gaan fietsen. We bekijken de opengewerkte metalen beelden aan de boulevard. Met de winterjas aan lopen we langs cafeetjes en restaurants waar enkele toeristen binnen achter glas genieten van een wijntje of een pilsje. Het begint te spetteren we gaan gauw weer terug naar de auto. 
 

Het is een klein buitje die al weer is gestopt als we bij het begin van de fietstrail aan komen. Nee, we willen niet gaan fietsen, we willen even kijken of het voor ons te fietsen is. Een brede wandelboulevard leidt ons om een rotspartij. Het water staat laag, een visserman in een houten boot roeit naar een zandbank waar hij voor anker gaat en met een emmer in de hand, turend naar de grond, over het zand loopt, zoekend naar …… 
De boulevard eindigt in een smal stijl zandpad, het loopt omhoog het klif op. Niet echt geschikt om te fietsen. Dat weten we dan ook weer.

Richting huis nemen we nog even een afslag naar een klein wijkje waar we vanaf het dakterras op uitkijken. Het is een authentiek stukje Portimao met kleine kleurloze huizen. Het wat grauwe geheel doet armoedig aan.  Behalve het huisje op de hoek, daar woont een creatieve geest met heel veel spulletjes die ze graag wil laten zien. Geweldig. 
Aan het eind van de weg is een groot nautisch gebeuren. In een groot waterbassin langs de rivier staat een kolonie roze  flamingo’s. Ik wordt daar vrolijk van. 

# Donderdag gaan we bij het stadje Porches schatzoeken. De eerste zit verstopt in een bout die in een holletje onder in een muurtje ligt. De tweede hangt, als eikel gecamoufleerd, aan een tak van een kale vijgenboom. Geweldig  dat de verstopper hier zoveel aandacht aan heeft besteed. De omgeving is prachtig, smalle wegen omzoomd met cactussen en steeneiken en heel veel rotsblokken en stenen. Groene velden, broccoli bomen, kleine huisjes afgewisseld met gigantische mooie grote villa’s. Elke woning wordt hier bewaakt door een of meer blaffende honden.

Een villa heeft een weitje met twee ezels, een pony en twee struisvogels, dat verwacht je hier toch niet. Portugal heeft voor ons nog veel verrassingen.

 # Eerst wat huishoudelijke klussen en dan er even op uit. Estombar, ons dorpje willen we gaan verkennen. We beginnen met het verlaten station.  
Estombar was ooit bekend om de zoutwinning, later om zijn wijn. 

Bij de kerk zou een geocache liggen. Het is zo druk in het dorp dat we geen plek voor auto kunnen vinden. We parkeren een eind verderop en klimmen te voet de heuvel op naar de kerk. Er staat een rouwauto voor de ingang van de kerk, voor de openstaande deuren staan mensen te praten. Er wordt blijkbaar een dienst  gehouden in verband met het overlijden van een dorpsgenoot. 
We lopen even door naar het kerkhof. Marmeren platen bedekken de laatste rustplaatsen waar foto’s van de overledene op staan. Er staan kleine marmeren kapelletjes waar de beter gesitueerden hun laatste rustplaats vinden terwijl achter op de begraafplaats een wand met graven staat, net als we die in Spanje zagen. De plastic bloemen zijn verbleekt door de zon. 
We wandelen nog een stukje door het dorp en lopen weer terug naar de auto door de smalle straatjes met de kleurrijke huizen.

We stoppen nog even bij het vervallen  Artcentrum in een oude wijnfabriek.   
Wat we zoeken vinden we niet. Misschien morgen.

# Er is voor ons nog net een plekje op de parkeerplaats van Praia dos Caneiros .
We wandelen naar het strandje dat omringt door goudgele rotsen, uit de wind, in de zon een heerlijke plek is om even te relaxen. De oceaan kabbelt rustig om de rotsblokken. Het terras van het restaurant vol en ook binnen zijn alle tafeltjes bezet. Zaterdag, weekend.

We rijden over hele smalle weggetjes, met aan beide kanten gestucte stenen muurtjes  naar Praia do Carvoeiro. Een 600 meter lang houten vlonderpad loopt lang de kustlijn over en langs rotspartijen. Ook hier veel weekend gasten. In T-shirt wandelen we het pad heen en weer terug,  
Het uitzicht is geweldig.

Dan nog even goed nieuws, de weersvoorspellingen voor de komende twee weken zijn geweldig, volop zon en rond de 16 graden.