Week 1- Benalmadena

Zojuist even het achtuurjournaal op de tablet terug gekeken. De maatregelen in verband met de nieuwe covidvariant hakken er in. Hier in Spanje zijn er geen aanvullende maatregelen voor de kerst.  Toch maken we ons zorgen over het niet krijgen van de boosterprik. 
Op internet zoeken we naar oplossingen, waar zouden we hem kunnen krijgen en hoe werkt het. Cor vindt een discussie op internet met wat tips. Maandag gaan we eens verder uitzoeken wat onze mogelijkheden zijn.

Een lockdown in Nederland terwijl we hier in Spanje gisteravond een leuk buitenconcert in het centrum van Benalmadena bijwoonden met allerlei tentjes met eten en drinken. Lange banken aan lange tafels en een groot podium met een zingende spring in het veld die bekende Engelse songs molesteerde door ze te zingen in zijn moerstaal. Maar wel reuze gezellig. Iedereen hield afstand en de meeste mensen droegen mondkapjes.

We liepen door de mooi verlichte winkelstraat weer naar huis en zagen dat in de diverse horecagelegenheden de afstand en het dragen mondkapjes er laat op de avond toch wat bij in was geschoten.

Op stadswandeling in Mijas Pueblo rust geen zegen. De eerste keer konden we geen parkeerplek vinden. De tweede keer, met Sylvia en René stond ook alles weer vol. Donderdag was het te mistig in Mijas Pueblo en verschoven we ons uitje naar vrijdag. We hadden bedacht om met de bus te gaan die vlakbij ons appartement stopt bij een halte. Tenminste….dat vermeld het bord en het internet. Maar misschien was de chauffeur hier niet van op de hoogte. Na een klein half uur gewacht te hebben zijn we naar een andere halte gelopen om daar ons geluk te beproeven. Maar helaas…….

Maar niet getreurd, we pakken de auto om te gaan geocachen in de omgeving.  Na heel wat kilometers te hebben gereden en een wandeling door een industrie voorstad van Malaga konden we een geochache loggen als gevonden.

Fietsen langs de kust is hier geweldig. Een slalom tussen jongeren op de step, hondenuitlaters, flanerende echtparen, joggers en gewone wandelaars. Goed opletten dus. Al gauw fietsen we Torremolinos binnen en bracht de gps ons naar Parque de la batería. Het was een hele klim die ik uiteindelijk met de fiets aan de hand afrondde. Een prachtig aangelegd park met drie loodzware historische kanonnen maar ook met mooie fonteinen en geweldige beplanting.

*Cala de los navajos  verraste ons. Een paleis uit 1925 dat opvalt door zijn unieke bouw. ‘Het huis was eigendom van de familie Luque-Navajas en was verbonden met de suikerriethandel op het land dat nu deel uitmaakt van de luchthaven Pablo Ruiz Picasso in Malaga.’

Natuurlijk stonden we ook nog even stil bij het beeld van twee rennende vrouwen op het strand, geïnspireerd door het gelijknamige schilderij van Picasso. 

We beginnen de omgeving dus al een beetje te kennen. Ook de patatzaken hebben we gevonden. Een emmertje friet voor twee personen voor vier euro.

Door mijn lichte vorm van nyctofobie slapen we met een gedeeltelijk open gordijn. Dat is hier echt geen straf. De lichtjes op de berg zijn net twinkelende sterren. Ik kan ervan genieten