Keulen in de brandende zon

Over de Hohenzollernbrücke, de brug der liefde, met de duizenden in de zon glinsterende sloten, opgehangen door geliefden als gebaar van trouw, fietsen we naar de andere kant van de Rijn. Hier zien we de zon ondergaan achter de skyline van Köln, zittend op de brede betonnen trappen, met vele locals en toeristen die verkoeling zoeken na een snikhete dag.

We eindigen deze zwoele zomerdag ‘Up on the roof’ van de Urban Loft hotel waar we een kamer voor twee nachten hebben geboekt. 
Het treinstation, de treinen, de knipperende groene lampjes op een van de hogere gebouwen, de bijna volle maan en een vallende ster. Het is al na middernacht als we ons bed opzoeken.

Langs mijn vinger glijdt een dikke druppel, op mijn blote knie spat hij uit elkaar. 
De nog koele kleverige massa blijft plakken als ik er met mijn vinger wrijf. Ik lik de zoete vloeistof op en kijk naar het smeltende ijsje in mijn handen. Hij smaakt heerlijk naar Tiramisu en lekt aan alle kanten. Met mijn tong lik ik langs de rand van het hoorntje om verdere lekkages voor te zijn. “ beetje doorwerken “ grapt Cor die in een sneller en daardoor veiliger tempo zijn ijsje soldaat maakt. 

We zitten op een betonnen rand van een klein waterbassin midden in de stad Keulen, op een zonovergoten pleintje naast de beroemde Dom. We hebben gelukkig een schaduw plekje kunnen bemachtigen. Het laatste schaduwplekje op het pleintje. 
Er zijn wel meer plekjes maar die zijn in de zon en daar wil vandaag niemand zitten. De thermometer geeft vierendertig graden aan en dat is warm, erg warm. 
De Dom is prachtig. Wat een kathedraal, groots, pompeus maar erg mooi. Vol  bewondering kijken we naar de details, het beeldhouwwerk, de prachtige constructies, de torens…..hoe hebben ze het vroeger ooit kunnen verzinnen en kunnen bouwen.

Vanmorgen hebben we de kerk bezocht. De zon brandde al vroeg op het plein waar amateurfotografen met hun mobieltjes probeerden de hele kathedraal vast te leggen. Van uit de hitte, het felle licht stapten we de drempel over de koele donkerte van het Godshuis in. 
Geweldige glas in loodramen, prachtige kleuren met soms wat lugubere afbeeldingen. Wat een vakwerk…Even gaan we zitten in een van de banken om te genieten van alle pracht en praal en om een beetje bij te komen van de warmte. De beelden, het beeldhouwwerk, het houtsnijwerk maar ook de schilderingen, het koper- en het zilverwerk het is overweldigend, prachtig uitgewerkt, hoe hebben ze het ooit zo kunnen maken. 
Cor liep naar een sarcofaag terwijl ik rustig op een houten bank ging zitten om alles om me heen te bekijken. Het was druk in de kerk. Tussen al de toeristen zag in een bekende. Wat grappig..een zakelijke kennis uit Harderwijk. 

Onze ijsjes zijn op, we gaan weer verder…we lopen nog een eindje de stad in en zien de originele winkel van eau de cologne, 4711, zoals onze moeders die op de toilettafel hadden staan en waar onze oma’s doekjes van in hun tas hadden voor als het warm was en ze even verfrissing zochten.

Het wordt ons nu ook echt te warm, tijd om terug te gaan naar het hotel om even een pauze te houden.

Wat veel mensen zijn er bij zo’n opname aanwezig. Hoeveel tel hij er. 
Een stuk of tien wel: antwoord Cor, ‘t ja niet gek dat het allemaal zoveel kost dus. 
Zie je dat grote scherm dat het felle zonlicht filtert….

We kijken naar een opname vlak naast het gebouw van RTL. Er zitten twee oudere heren op een bankje. Een man met het mutsje aait het hondje op zijn schoot (het vrouwtje van de viervoeter probeert  buitenbeeld, zwaaiende met brokjes het diertje alert te houden) zijn tegenspeler speelt  nonchalant met handboeien. De regisseur is blijkbaar niet tevreden over de lichtinval want het hele tafereel wordt met alle toeters en bellen naar een tegenovergelegen bankje verplaatst. Het duurt en het duurt……

Zullen we weer verder gaan? Vraag ik aan Cor.  
Prima….deze kant op.

We fietsen verder in het grote park naast de Rijn. Een prachtig park waar volgens ons veel opnames gemaakt zouden kunnen worden door RTL. 

De bloembedden dicht bij de studio zijn prachtig, de rest van het park heeft door de droogte veel van haar schoonheid verloren.

En nu….wat doen we morgen? 
We kijken elkaar vragend aan. Nou, ik houdt de grote stad met al zijn  hittestress wel even voor gezien en jij?

We kiezen voor een korte geo fietstocht in het buitengebied vlakbij de grens met Nederland. Voor we naar huis toeren doen we nog even wat alcoholische inkopen in Duitsland.

We hebben een leuk weekje gehad al hebben we niet veel van Keulen gezien, een stad bezoeken tijdens een hittegolf is niet echt aan te raden.