Gezicht op de IJssel bij Hattem

Nee toch.....ik voel het koude water langs mijn sok in mijn schoen lopen. De plas is dieper dan ik had ingeschat. Moet ik terug of moet ik verder. Door, besluit ik in een split second terwijl mijn schoen volloopt.                                                                                                                              Op een hoger gelegen stukje pad kijk ik achterom naar de grote diepe plas. Ik zie dat Cor met een ruime boog om de plas heen loopt.  "Natte voeten? " vraag hij gekscherend. Grrr....inderdaad natte voeten. 

We lopen vanmiddag een route door de uiterwaarden van Zwolle, het Voerman Struinpad. 

Bij deze lijst blijven we even staan. Het blijkt een ode aan de kunstschilder Voerman. Voerman schilderde van 1899 tot 1940 vanuit zijn woonplaats Hattem het IJssellandschap. Hij gaf niet nauwkeurig de werkelijkheid weer, maar gaf een eigen draai aan het landschap. Zijn Voermanluchten zijn spreekwoordelijk geworden voor de IJssel.                                                                            

We lopen verder over het glibberend modderpad. Langs het pad staan een groepje koeien. Als we dichter bijkomen blijken het er vijf te zijn en staan ze op en naast het pad. En nu...? Cor loopt voor me uit. Ik voel me er toch niet echt lekker bij. Wat zijn die koeien groot van zo dichtbij, het lijkt wel of ze me aankijken met een bik "van  hoepel op hier".  Een stuk verder wacht Cor tot ik langs de koeien ben.  Pffff... dat hebben we ook weer gehad. Het pad is vanaf hier weer goed begaanbaar al moeten we af en toe in slalom om de koeienvlaaien. En dan komen we bij een onbemand pondje. We lopen de loopbrug op en sluiten het hekje achter ons. Cor brengt de pond in beweging door met zijn voet op een drukknop in de vloer te gaan staan. Geweldig, we varen naar de overkant.  

Ondanks de harde wind meren we veilig aan en voorzichtig stappen we op de kade en beginnen we aan het laatste stuk van onze wandeling.